Tüm dünyayı etkileyen Covid-19 pandemisi sebebiyle ekonominin önemli aktörlerinden bir tanesi olan şirketlerin birçoğu uzaktan çalışma yöntemini benimsemiş durumdadır. Hatta bazı şirketler uzaktan çalışma yöntemini kalıcı olarak uygulama kararı almış bulunmaktadırlar. Uzaktan çalışma uygulaması kapsamında şirketler ve çalışanlarının göz önünde bulundurması gereken veri güvenliğine ilişkin birtakım yükümlülükler bulunmaktadır. Bu yükümlülükler pandemi dönemi dışında da bulunuyor olmasına rağmen, pandemi ile birlikte uzaktan çalışma yönteminin benimsenmesi ile birlikte yükümlülüklere aykırı faaliyetlerin gerçekleşmesi ihtimali artmış bulunmaktadır.

Artık hepimizin hayatının bir parçası haline gelen akıllı telefonlar bilgisayarların yerini alırken, akıllı telefonların hızları ve bellekleri Apollo Guidance Computer’ın milyonlarca katı kapasiteye çıktı ve telefonların ağırlıkları ise birkaç yüz grama düştü.

Mobbing terimi 1960’larda ilkin biyoloji uzmanı Kondrad Lorenz’in hayvanları gözlemi sonucu ortaya çıkmıştır. İş hayatında mobbing kavramı ise ilk olarak 1980’lerde Heinz Leymann tarafından kullanılmış ve mobbing “bir veya birkaç kişi tarafından diğer kişilere yönelik sistematik bir biçimde düşmanca ve ahlak dışı bir iletişim yöneltilmesi olarak ortaya çıkan bir psikolojik terör olarak tanımlamıştır. İlk başlarda mobbing ve bullying (zorbalık) kavramları birbirine karıştırılmıştır. Ancak mobbing’in zorbalıktan ayrıştığı en önemli nokta fiziksel saldırı ve tehdit içermemesidir. Mobbing, işyerinde çalışanlar veya işverenler tarafından tekrarlanan saldırılar şeklinde uygulanan bir nevi psikolojik terördür.

Covid-19 salgını ile birçok şirket, çalışanlarının sağlığına yönelik önlemler almak adına uzaktan çalışma modelini hayata geçirdi. Normal şartlarda kurumlarının kendilerine sağlandığı güvenli internet altyapısı ve siber güvenlik tedbirlerinden uzak kalan çalışanlar, bazı siber güvenlik riskleri ile karşı karşıya kaldı. Peki bu risklere karşı nasıl önlemler alınabilir?

Yaşanan Korona Virüs Salgını, çeşitli bakış açıları ile hemen her gün yeniden yorumlanıyor. Camus’nün “ölüm bir istatistik ve devlet işi oldu mu, dünya işleri artık iyi gitmiyor demektir” sözünde olduğu gibi, ilk altı ayın sonunda görünen o ki işler halen iyi gitmiyor.

Sebilcioğlu: Bağımsız denetçilerin mevcut yaklaşımlarıyla şirketlerdeki suistimalleri tespit etmeleri zor

Rekabetin Korunması Hakkında Kanunda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi (“Değişiklik Kanunu”), TBMM Genel Kurulu’nda 16 Haziran 2020’de kabul edildi ve 24 Haziran 2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdi. Söz konusu değişiklikler ile Rekabetin Korunması Hakkında Kanun’un (“Rekabet Kanunu”) Avrupa Birliği (“AB”) rekabet mevzuatına daha çok yaklaştığı söylenebilir. Zira Değişiklik Kanunu, AB’de uygulanan “de minimis” benzeri bir istisna uygulamasının yanı sıra, birleşme ve devralma işlemlerinin değerlendirilmesinde “rekabetin önemli ölçüde kısıtlanması” testine geçilmesi ve taahhüt ve uzlaşma mekanizmalarının oluşturulması gibi AB mevzuatı ile paralel değişiklikler içeriyor. Dikkat çeken bir diğer değişiklik, Rekabet Kurulu’nun pazarda rekabetin tesis edilmesi için teşebbüs ve teşebbüs birliklerine davranışsal ve yapısal tedbirler uygulayabilecek olmasıdır. Bu yazıda, rekabet hukuku uygulamasında fark yaratabilecek bu önemli değişiklikleri ve olası etkilerini değerlendirdik.

COVID-19 pandemisi ortalığı kasıp kavuruyor. Sadece birkaç hafta içinde iş ve sosyal hayatımızda önemli değişikler oldu. Günlük rutinin bir anda eve taşınması, daha önce hiç deneyimlenmeyen sosyal mesafenin korunmaya çalışılması, seyahat edilememesi gibi konular sosyal yaşamımızı derinden etkilerken, doğal olarak talebin azalması otomatik olarak tedarik zincirlerini etkiledi. Her zaman çok kırılgan olan finansal piyasalar da bu gelişmelerden nasibini aldı. Şirketler bir krizin ortasında, talep daralmasından dolayı gelir ve karlılıklarını ciddi seviyede kaybederken, karmaşıklaşan ortamda personel ilişkilerini ve bu kaygan zeminde tedarik zincirlerindeki kritik konuları yönetmeye çalışıyorlar.