Dünya Etik Günü’nün global dünyada etik değerlerin kurumsal ve sosyal hayatta yeniden keşfedilmesi, kurumların etik bilincinin anlaşılabilmesi için önemli bir fırsat olduğunu düşünüyoruz. Etik ve İtibar Derneği olarak, Dünya Etik Günü’nü kutlayarak etik bilincinin ülkemizde de yaygınlaşmasına aracılık etmekten gurur duyuyoruz.

ABD’de 1977 yılından beri yürürlükte olan FCPA (Foreign Corrupt Practices Act) günümüzde de yolsuzlukla mücadele alanında, uygulama alanı ülke sınırlarını aşan önemli kanun ve düzenlemelerden (extraterritorial jurisdiction) biridir.

Bilindiği gibi ilaç sektörünün önde gelen şirketlerinden Sanofi; Kazakistan ve Ortadoğu’da yapılan operasyonların ardından yolsuzluk yapmak ile suçlanmıştı. Sürecin sonunda FCPA (Rüşvetin Önlenmesi ve Yabancı Ülkelerde Yolsuzluk Uygulamaları Kanunu) ihlalinden dolayı SEC (Securities And Exchange Commission), ABD Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyon tarafından hakkında dava açılan Sanofi 25 milyon dolar ceza ödemeyi kabul etti. İddianameye göre dev şirket, kamu ihalelerini kazanmak ve genel olarak ürün satışlarını arttırabilmek için kamu görevlilerine ve sağlık çalışanlarına rüşvet verdi.

SEC, Sanofi’nin FCPA’nin defter ve kayıtlar ile iç muhasebe kontrol hükümlerini ihlal ettiğini iddia etmişti. Sanofi bulguları ve iddiaları kabul veya reddetmeden, 5 milyon dolarlık bir cezayı, bunun yanı sıra 17,5 milyon dolar bedelinde haksız kârların iadesini ve 2,7 milyon dolar faiz ödemeyi kabul etti.

Kazakistan’da 2007 ve 2011 yılları arasında Sanofi Kazakistan’ın üst düzey yöneticileri, yabancı kamu görevlilerine verilmek üzere kamu kurumlarında, ihale verilmesini sağlamak üzere bir rüşvet sistemi oluşturdular. Yabancı yetkililere ödenen rüşvetin kaynağı ise Kazakistan’daki Sanofi çalışanlarına avanta vermek için üst düzey yöneticilerle işbirliği yapan birçok distribütöre verilen indirimlerle elde edildi.

Rüşvet sistemi birkaç aşamadan oluşuyordu. İlk aşama, Sanofi Kazakistan’ın üst düzey yöneticileri, Sanofi ürünleri olabilecek ilaçlara yönelik bir kamu ihalesi distribütörü atadılar. İkinci aşama, söz konusu distribütör, kamu ihalesi için bir teklif sunuyor ve ihalenin alınması durumunda Sanofi’ye ihale şartlarını yerine getirebilmesi için gerekli ürünleri satın alması gerektiğini bildiriyordu.  Üçüncü aşama olarak, Sanofi ile distribütör arasındaki satış fiyatı, distribütörle kamu kurumu arasındaki satış fiyatından önceden belirlenmiş bir indirim (pre-determined discount) veya kredi notu (credit note) içeriyordu. Dördüncü aşama, indirim veya kredi notunun miktarından Sanofi ve distribütör, Kazak yetkililerine rüşvet vermek için kullanılacak bir fon oluşturabiliyorlardı.

Son olarak, Kazak yetkililerine rüşvet vermek için kullanılan fonlar bir kez tahsis edildikten sonra, distribütör bu paraları Sanofi çalışanlarına geri verebiliyordu. Sanofi çalışanlarına geri verilen komisyonlar iç e-tablolarda takip edildi ve “marzipans” (badem) olarak adlandırıldı.

Rüşvet olayı yaşandığı zaman Sanofi distribütör indirimleri için standart bir politikaya sahip değildi ve yerel birimler tarafından sağlanan indirimler yeterli şekilde incelenmiyordu. İlgili dönemde ihale satışları yüzde 200’ün üzerinde artmış olması da yeterince incelenmemişti. Rüşvet sistemine katılan distribütörler, Sanofi’nin Kazakistan’daki en büyük distribütörleri idi. Kazakistan’daki yolsuzluklar sonucunda Sanofi, yaklaşık 11.580.099 ABD Doları karşılığı kâr etti.

Orta Doğu ve Körfez bölgesinde ise sağlık uzmanlarına Sanofi ürünleri reçetelerini arttırmak için çeşitli ödemelerde bulunulduğu saptandı. Sanofi’nin bu bölgede çalışanları ve temsilcileri 2011’den 2013’e kadar Sanofi, ürünlerinin satışlarını arttırmak için yabancı kamu görevlileri ve sağlık görevlilerine çeşitli şekillerde ödemelerde bulundu. Bu tür ödemelere Sanofi’nin bölgedeki üst düzey yöneticileri de katılıyordu.

SEC ile müzakeler sürerken Sanofi’nin çeşitli iyileştirme faaliyetleri de dikkate alınmıştı.

Soruşturma süresince Sanofi, söz konusu bölgelerde iç soruşturmalarda ortaya çıkan olgulara ilişkin SEC’e düzenli brifing verdi. Yine bu süre boyunca soruşturma süresince Sanofi Komisyonun bağımsız olarak ulaşamayacağı bilgiler dahil öğrendiği olguları komisyona zamanında iletmek konusunda da hevesli davranmıştı.  Davalı ayrıca iyileştirici çabaları, uyum programındaki iyileştirmeler ve uygulamalar ile ilgili de SEC’e bilgi sağlamaya devam etti.

Komisyonun soruşturmasından önce, Sanofi; merkezi bir uyum programı geliştirmek, kendi iç kontrollerini ve sağlık personelleri ile ilgili harcamalar üzerindeki prosedürleri yenilemek, uyum görevlilerinin sayısını küresel olarak artırmak, yerel uyum kurullarının faaliyetlerini geliştirmek ve uyum personelini yüksek riskli yerel pazarlara yerleştirmek gibi çalışmalarla  programını bağımsız olarak geliştirmeye başlamıştır.

Ayrıca sağlık personelleri ve kamu görevlileri ile ilişkiler, seyahat, ağırlama, hediye, toplantı ve kongreler ile ilgili yönetişim politikalarını da geliştirmişti. Yine yolsuzlukla mücadele, denetim ve 3. taraflarla ilgili durum tespiti (due dilligence) ile ilgili çalışmalar yapılmıştı. Bunun aynı sıra sağlık personelleri için Sanofi sponsorluğundaki bazı etkinliklerde yakın takibe alınmıştı.

Sanofi bunun yanı sıra üst düzey yerel yöneticileri de dahil olmak üzere 121 çalışanının işine son verdi. 14 çalışanın istifasını kabul ederken, 49 çalışanına farklı disiplin cezaları uyguladı.

Bu tür iyileştirme çabalarını hafifletici sebep olarak gören SEC bu doğrultuda dava açılmadan anlaşma yoluna gidilmesine ve cezanın makul bir düzeyde kalması konusunda Sanofi ile anlaştı.

Sanofi bunun yanı sıra en az 2 yıllık bir süreç boyunca yakından izlenecek ve SEC’e düzenli aralıklarla yapılan iyileştirme ve faaliyetler hakkında rapor vermeyi de kabul etti. Bunu yanı sıra Sanofi herhangi bir bildirim veya mahkeme emri olmadan ve herhangi bir kısıtlamaya tabi olmamak üzere Komisyon tarafından kendisine talep edilen tüm bilgileri de sunmayı taahhüt etti. Hatta mevcut ve eski çalışanlarının, temsilcilerinin ve yöneticilerinin makul bir zaman ve yerde Komisyon ile görüşmesini sağlamak için gereken çabayı da göstereceğini konusunda garanti verdi.

Sanofi yakın geçmişte FCPA ihlalleri yüzünden SEC’in radarına takılan ilk büyük ilaç firması değil. 2015’de Bristol-Myers Squibb Çin’de sağlık çalışanlarına nakit veya başka yollarla rüşvet dağıttığı için 14 milyon dolardan fazla ödeme yapmayı kabul etmişti. 2016 yılında benzer sebepler ile GlaxoSmithKline 20 milyon, Novartis 25 milyon dolar cezaya çarptırıldı. Fakat ilaç sektörü için en büyük FCPA ihlali ve cezası Rusya, Ukrayna ve Meksika’daki yabancı kamu görevlilerine rüşvet vermekle suçlanan ve 519 milyon dolar ceza ödeyen Teva Pharmaceuticals tarafından işlendi.

Yazı: Ali Cem Gülmen, TEİD Araştırma ve Yayın Koordinatörü

Makalelerdeki görüş ve yorumlar yazar veya yazarlara ait olup , Etik ve İtibar Derneği’nin konu ile ilgili düşüncelerini yansıtmamaktadır.

İsterseniz hep beraber Pasifik Okyanusu’nun ortasında yer alan bir adaya yolculuk yapalım. Adamız bembeyaz kumsalları ve turkuaz denizi ile sanki cennetin bir parçası. Polinezya Adaları arasından insanların yerleştiği en küçük adalardan biri olan Anuta adasından bahsediyoruz. Adanın yüzölçümü sadece 0,4 kilometre kare. Şöyle bir örnek Anuta’nın büyüklüğünü zihnimizde daha iyi şekillendirecektir; Büyükada’nın yüzölçümü 5,4 kilometre kare.

Anuta’da 19 aileye bölünmüş 300 kişi yaşıyor. Aslında hesaplanınca Anuta nüfus yoğunluğu açısından Bangladeş ile aynı orana sahip. Peki bu kalabalık(!) ve ıssız adada insanlar hayatlarını nasıl sürdürebiliyorlar? Sorunun cevabı adadakilerin hayatlarını sürdürebilmek için yarattıkları etik ve sürdürülebilir kültürden geçiyor.

Anuta’da herkes herkes ile bir nevi akraba olarak kabul ediliyor. Bir ailenin üyeleri sadece genetik olarak değil aynı zamanda sosyal olarak da adanın tümü ile ilişkili sayılıyor. Başkalarını düşünmek ve onlara yardım edebilmek Anuta’da sosyal anlayışın temel noktası. Bu doğrultuda Anutalıların özel bir kelimesi bile var: Aropa. Empati, şefkat ve sevgi gibi kelimelerin bir birleşimi olan bu kelime aslında genel olarak paylaşma, işbirliği, hırslardan arınma ve açgözlü davranmama konsepti olarak görülebilir. Aropa Anutalıların aslında birbirlerine nasıl davranması gerektiğini anlatan, onların birbirleri ile maddi ilişkilerini gösteren sözlü bir etik kod olarak sayılabilir. Örnek olarak Anuta’daki sınırlı arazi aile birimleri tarafından eşit ve adil olarak paylaşılır ve böylelikle her birim hem kendi hem de etrafı için yeterli yiyecek sağlaması amaçlanır.

Anuta  yaşam tarzının bir parçası da hediye ekonomisi olarak adlandırabileceğimiz bir kavramdır. Bir Anutalı başka bir Anutalı’dan bir istekte bulunursa bunu herhangi bir takas olarak görmeden yerine getirir ve geri ödeme de istemez. Çünkü bir zaman sonra kendisi de böyle bir talep de bulunabilecektir. O sene mahsulleri bol olanlar olmayanlarla paylaşırlar. Sonuçta bir sonraki hasatta tersi olabilecektir. Anuta’da komşunuzun yemeği varsa asla aç kalmazsınız. Anuta’da para kullanılmaz ama ada dışında balıkçılık gibi işlerde para kazanan Anutalılar bu parayı da adanın genel yararı için değerlendirirler ve ona göre toplu olarak faydalanacakları malları satın alırlar. Rekabet yok değildir ama bu rekabet sürdürülebilir ve etik bir ada yaşamı yaratabilmek içindir.

Bu yaşam tarzının günümüz için büyük önem taşıyan başka bir özelliği de adanın kısıtlı kaynaklarını sürdürülebilirlik ilkelerine göre kullanılmasıdır. Anutalılar yaşamın hassas dengesini içten anlamışlar ve ona göre bir toplum yaratmışlardır. Anuta gibi küçük bir adada ağaçlar çok değerlidir ve mümkün olduğu kadar az olarak kesilmeleri gerekir. Bu doğrultuda kendileri için çok önemli olan kanolarını bile kolay kolay değiştirmezler. Bazı ailelerin 150 yıllık kanoları devamlı yenileyerek kullandığı belirlenmiştir.

Tarım yaparken de doğanın hassas dengesine azami özen gösterirler. Belli bir döngüye göre tarım yapıp toprağın zarar görmesini engellemeye çalışırlar. Adada yaşayan balık ve kuşları avlarlar ama özellikle bu konuda kendilerine sınırlar koyarlar. Bazı dönemlerde avlanmazlar böylelikle doğanın kendini yenilemesine izin verirler. Böylelikle bu ufacık adada 300 kişi barış ve mutluluk içinde yaşayabilmektedirler.

Anutalılar için yalnız ve küçük adaları vazgeçilmezdir. Adanın ve toplumsal hayatın zarar görmesi halinde geri dönülemez bir şekilde zarar görebileceklerini sezmektedirler. Aklımıza bu andan itibaren başka sorular gelmiyor mu?  Peki Okyanusya’nın bu küçük adası gibi dünyamız da bizim için vazgeçilemez değil mi? Başka gideceğimiz bir yer olmadığı için dünyamızın kaynaklarını etik ve sürdürülebilir bir şekilde kullanmaktan öte bir çaremiz bulunuyor mu?  Hatta alanı biraz daha küçültürsek iş dünyası da birbiri ile rekabet ederken kendi ekosistemine zarar verecek davranışlardan kaçınması herkesin faydasına değil mi?  Örnek olarak yolsuzluğa bulaşmış bir firma aslında kendi sektöründe şartların daha da kötüleşmesini sağlamıyor mu? Kısa vadeli kazançların uzun vadeli felaketlere yol açmasına neden izin veriyoruz? Bu tür bir hırsın yol açacağı felaketleri doğa insanı olarak sezebilen ve ona göre bir yaşam tasarlayan Anutalılardan bu açıdan öğrenecek çok şeyimiz var.

Bir başka soru da “Peki Anutalılar ya tam tersi olarak davransalardı ne olurdu?”. Aslında onun cevabı da Anuta’ya çok da uzak olmayan bir başka adadan geliyor; Paskalya Adası’ndan. Paskalya Adası ve akıbetini ise bir sonraki yazımızda inceleyeceğiz.

Yazı: Ali Cem Gülmen, TEİD Araştırma ve Yayın Koordinatörü

Makalelerdeki görüş ve yorumlar yazar veya yazarlara ait olup , Etik ve İtibar Derneği’nin konu ile ilgili düşüncelerini yansıtmamaktadır.

Açıl Susam Açıl

Ali Baba ve Kırk Haramiler

GİRİŞ:

İş yaşamında etik denince akla farklı şeyler gelebiliyor. Toplumda etik hakkındaki bilinç seviyesinin düşüklüğü, güncel mevzuatta ise normatif düzenleme eksikliği hepimizin farkında olduğu bir konu  Her ne kadar itiraf edemesek de bununla ilgili sorumluluğun bize ait olmadığını, hatta bunun gerçek bir sorun dahi olmadığını söyleyip günlerimizi rutin operasyonlarla geçirmeye devam ettiğimiz yadsınamaz bir gerçek.

Suistimal nitelikli işlemler, şirketlerin kaynak ve varlıklarını riske sokarken, milyonlarca liralık zarar ile sonuçlanabilmekte ve kuruluşların itibar riskini de arttırmaktadır. Bununla birlikte, suistimal nitelikli işlemlerin geride bıraktığı izler, bu riskle mücadelede önemli bir fırsat yaratmaktadır. Bu bağlamda, teknolojiyi insan etkileşimiyle birleştirerek suistimal potansiyeli veya niteliği taşıyan işlemleri tespit etmeyi hedefleyen veri analitiği yaklaşımı; genel itibarıyla depolanmış verinin analitik taramadan geçirilerek barındırdığı uyumsuzlukların ve aykırılıkların tespitinde izlenen bir yöntemdir.

There is no question that artificial intelligence harbors enormous positive potential, but at the same time, also makes major demands of programmers and for ethically correct usage. We at Deutsche Telekom aren’t the only ones who have realized that AI needs ethical “guardrails”. As such, I flew to where the big players are located: Silicon Valley in the U.S. and Silicon Wadi in Israel.

ACFE’nin 2018 Uluslara Raporu’na göre suistimal zararları akıl almaz derecede yüksek. Suistimal ile mücadele uzmanlarından elde edilen bu veri, problemin ne kadar büyük olduğu gösteriyor.

Son yıllarda iş etiği giderek önem kazansa da etik olmanın ve dolayısı ile iş etiğinin gerçekçi olup olmadığı konusunda şüpheleri olanlar var. İlk olarak etik iş yapmayı tamamen dışlayarak kapitalizmin doğası gereği iş etiğini içermediğini düşünenler olduğu gibi, daha ılımlı olarak kapitalizmin iş etiğini dışlamadığına ama başarılı bir iş yürütmek için iş etiğinin engel olduğuna inananlar da bulunuyor. Bu konuda sert veya ılımlı olarak itiraz edenlerin iş dünyasındaki bazı efsanelere fazlasıyla inandıkları söylenebilir. Oysa bu efsane ya da mitler aslında iş dünyası için günümüzde o kadar da geçerli değiller.

Bu efsane veya mitlerden biri de “onları yenemiyorsanız onlara katılın” mottosu ile karşımıza çıkmaktadır. Her zaman duyulan bir mazerettir: “Ya, bizim sektörde işler böyle yürüyor”. Bu mite tutunan insanlar, etik dışı davranışa karşı koymayı akıntıya karşı yüzmek gibi manasız bulurlar.

Eğer belirli bir bağlamda etik-dışı davranış norm ise, kesinlikle işin yapılma yolu olarak kabul edilmesi gerekir. Etik dışılığın hâkim olduğu çevrede bir kişinin çabaları nasıl etik bir fark yaratabilir?

Bu anlayış meşhur sözden yola çıkar; “Roma’da iken, Romalıların yaptığı gibi yapın”.

İlk bakışta kulağa çok da aykırı gelmese de bu efsane veya mitin daha derin bir çözümleme ile büyük bir hataya düştüğü ortaya çıkar. Bireylerin grup baskısına yatkın oldukları iyi bilinen bir

olgudur. Bu nedenle kabul edilemez davranışlara girişmek, çevrede aynı şeyi yapan başkaları olduğu zaman daha kolaydır. Grup baskısının anlaşılabilir olması onu bağışlanabilir kılmaz.

Genç bir insanın akran baskısının etkisi altında bir suç işlemesi psikolojik bir bakış açısından

anlaşılabilir ama bu fiili, etik olarak daha kabul edemeyiz. Şirket içerisinde daha az maaş aldığı iddiası ile yolsuzluğa bulaşmış bir çalışan belki size bu yola girmesinin sebeplerini izah edebilir ama bu davranışı asla etik olmayacaktır.

Başkaları ile birlikte etik dışı davranışa yönelmeniz, eylemlerinizin etik dışılığı için hiçbir özür sağlamaz. Etik-dışı davranışları salt yaygın oldukları için kabul etmeye başladığımız zaman, neyin kabul edilebilir olduğuna ilişkin yargılarda bulunma yeteneğimizi de terk ederiz.

Yazı : Ali Cem Gülmen, TEİD Araştırma Direktörü