Category: Genel
KORONAVİRÜSÜN SÖZLEŞMELERE ETKİSİ VE MÜCBİR SEBEP
Dijital Miras: Türk Hukuku Çerçevesinde Bir İnceleme
Streisandlaşmak veya Streisandlaşmamak: İşte bütün mesele bu!
Yıl 2003 yer ise Kaliforniya. Bölge ise ünlülerin lüks evleri ile meşhur Malibu. Amerikalı aktivist fotoğrafçı Kenneth Adelman, Malibu kıyısındaki kıyı erozyonunun etkilerini ortaya çıkarmak ve farkındalık yaratmak amacı ile bölgede havadan çektiği 12 bin fotoğrafı bir sitede yayınlar. Fotoğraflar arasında bölgede bulunan birçok malikane gibi ABD’li ünlü sanatçı Barbara Streisand’ın da evinin resmi de bulunmaktadır.
Barbara Streisand ise biraz işgüzar bir şekilde malikanesinin yer aldığı fotoğrafların siteden kaldırılması için tam 50 milyon dolarlık dava açmaya karar verir. Gerekçesi ise mahremiyetinin ihlal edildiğidir.
Fakat hiç beklemediği bir fenomen ile karşı karşıya kalır. Streisand davayı açana kadar fotoğraflar siteden sadece 6 kez indirilmiştir. Üstelik bunların ikisi de sanatçının avukatı tarafından indirilmiştir. Fakat davanın açıldığı kamuoyunda duyulur duyulmaz fotoğrafların bulunduğu siteye 420.000 ziyaret olur ve konu büyük ilgi çeker. Barbara Streisand da konu ile ilgili büyük bir tepki ile karşılaşır. Üstelik davanın sonucu da çok iyi bitmez. Dava düşer ve Streisand Adelman’ın yargı giderlerini tazmin etmek için de 155 bin dolar ödemek zorunda kalır. 2005 yılında bu konuyu inceleyen Mick Masnick internette sansürlemenin yaptığı ters etkiyi bu olaydan ilham alarak Streisand Etkisi olarak adlandırır.
Streisand etkisi, saklanmaya, gizlenmeye, sansürlenmeye veya kaldırılmaya çalışılan bir bilginin genellikle internet gibi araçlarla daha geniş kitlelere ulaşması fenomenidir.
Burada dikkat edilmesi gereken konu şirketlerin itibarlarını çok dert ettikleri ve her türlü ifade özgürlüğünü bu anlamda daraltmaya çalıştıkları zamanlar. Bazı şirketlerin bu hassas tutumu çoğu zaman kolayca çözülebilecek bir sorunu büyük bir itibar krizi haline dönüştürebiliyor. Üstelik hukuki tehditler veya yasaklar bir anda şirketi hem kamuoyunun önüne suçlu ve agresif bir kurum haline getirebiliyor hem de yıllarca uğraşılarak elde edilmiş olumlu izlenimi bir anda yerle bir edebiliyor. Oysa günümüz dünyasında fikirlere saygı duymak hatta bazı zamanlar onlara tahammül etmek gerekiyor. Belki de hem içeriden hem dışarıdan şikayetleri ve önerileri daha da dikkatli dinlemek. Unutmamak gerekir ki hoşgörü aslında en “tahammül edemediğimiz” konulara karşı tutumumuzla alakalıdır. Şirketlerin de tüzel kişiler olarak en tahammül edemedikleri konulara hoşgörü göstermek konusunda kendilerine çeki düzen vermeleri gerekmektedir. Albert Einstein’ın güzel sözü tam da bu konu için değil mi? “Sadece yasalar ifade özgürlüğünü garanti edemez. Herkesin kendi düşüncesini, cezalandırma olmaksızın açıklayabilmesi için toplumda hoşgörü mevcut olmalıdır.”
Elbette kişilik haklarına hakaret veya şirkete iftira atılması gibi ağır saldırılar olduğu zaman mutlaka yasal yollara başvurmak gerekmektedir. Fakat bunu geniş olarak düşünmemek ve sınırda olan durumlar için işi daha da karmaşıklaştırmamak gerekir. Unutmamak gerekir şirketin etik değerlere verdiği önemin derecesi hem iç hem de dış paydaşlarına tanıdığı özgürlük, dürüstlük ve şeffaflık anlayışlarının kapsamı ile ölçülecektir. Hoşgörü hep tekrarladığımız gibi buradaki anahtar kavram olmalıdır.
Yazar: Ali Cem Gülmen
Makalelerdeki görüş ve yorumlar yazar veya yazarlara ait olup , Etik ve İtibar Derneği’nin konu ile ilgili düşüncelerini yansıtmamaktadır.
AB Genel Veri Koruma Tüzüğünün Dünyaya Uzanan Eli: GDPR ve Türkiye
Konu: Kişisel Veri, KVKK, AB Genel Veri Koruma Tüzüğü (GDPR)
Kabul edileli üç buçuk yıldan biraz fazla bir süre geçen GDPR, yakın zamanda giderek daha çok anılan bir düzenleme. Uyum ve geçiş süreçlerinin tamamlanması için tanınan yaklaşık iki yıllık sürenin ardından 25 Mayıs 2018 tarihinden itibaren, bir buçuk yıldan uzun bir süredir de yürürlükte.
GDPR sıfırdan ortaya çıkan bir düzenleme olmaktan ziyade kişisel verilerin işlenmesi sürecinde kişilerin haklarının korunmasına ve kişisel verilerin serbest dolaşımına ilişkin 95/46/EC sayılı AB direktifinin yerini almak üzere geliştirilen bir düzenleme. 1995 yılında çıkartılan söz konusu AB direktifi, AB uyum süreci kapsamında hazırlanan ve 7 Nisan 2016 tarihinde yürürlüğe giren 6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu’nun da dayanağını oluşturan metin.
Tahmin edilebileceği üzere belirli yerel farklılıklar ve kendine özgü uygulamaları olmakla birlikte KVKK büyük ölçüde ve esas itibarıyla AB direktifine paralel nitelikte bir düzenleme. GDPR da direktifin izinden giderek onu geliştirdiği için doğal olarak KVKK ile GDPR için de özünde ve çerçeve olarak birbirlerine paralel düzenlemeler diyebiliriz. Bununla birlikte söz konusu düzenlemeler arasında belirli ve bazen uygulamayı etkileyebilecek nitelikte farklılıklar bulunduğunu da kabul etmek ve akılda tutmak gerekiyor.
Öncelikle ve özellikle belirtilmesi gereken bir husus: GDPR ve KVKK’nin en nihayetinde farklı iki yargı alanında çıkartılan farklı iki düzenleme olduğu ve bu nedenle, özellikle uyumluluk bakımından, GDPR uyumluluğunun KVKK uyumluluğu anlamına gelmediği ve tam tersinde de yine KVKK uyumluluğunun GDPR uyumluluğu anlamına gelmediği.
Bu doğrultuda GDPR’ın AB sınırları dışındaki kişiler, dolayısıyla Türkiye’deki şirketler bakımından uygulanabilirliğine değinmek faydalı olacaktır. Nitekim AB ile ticari faaliyetleri olan Türkiye’deki şirketlerin bu uygulanabilirliği akılda tutması ve gerekli noktalarda somut olaya göre değerlendirme yapılması gerekecektir. AB dışındaki kişiler bakımından GDPR’a tabii olup olmadıkları yönünde bir değerlendirme yapılırken kabaca iki basamaklı bir inceleme gerçekleştiriliyor. Bunları “Kurumsal Kriter” ve “Hedef Alma Kriterleri” olarak ayırabiliriz.
Kurumsal Kriter
Kurumsal kriter ilk bakışta yalnızca AB’deki kişiler bakımından kapsamı belirliyor gibi görünse de aslında AB dışındaki veri sorumlularının ve veri işleyenlerin de bu kriter uyarınca doğrudan GDPR kapsamında değerlendirilmesi mümkün. Bu kriter kapsamında GDPR’ın uygulanması için veri sorumlusunun AB sınırları içinde bulunması veya veri işleme faaliyetinin AB’de gerçekleşmesi şartı aranmıyor. Örneğin; herhangi bir AB ülkesinde tescilli bir şubesi, iştiraki, bağlı şirketi ya da temsilciliği olmayan ve veri işleme faaliyetlerini de AB dışında gerçekleştiren bir kişi de bu kriter kapsamında GDPR bakımından sorumlu addedilebilir.
Burada önemli olan husus AB dışındaki veri sorumlusu veya veri işleyenin AB’de stabil bir anlaşma kapsamında asgari nitelikte dahi olsa gerçek ve etkili bir faaliyet yürüten bir temsilcisinin veya çalışanının varlığı olmasıdır. Örneğin; AB sınırları içinde herhangi bir şubesi ya da iştiraki bulunmayan ve Türkiye’de faaliyet göstermek üzere kurulan bir e-ticaret sitesinin ileride AB piyasasına girişini kolaylaştırmak için Almanya’da açtığı bir ofis (şirket ya da şube değil) GDPR bakımından yükümlülük doğurabilir. Dolayısıyla AB’de bir iştirak veya şubeniz bulunmamasına rağmen örneğin sürekli bir sözleşme kapsamında düzenli olarak şirketiniz adına AB’de tanıtım ve pazarlama faaliyetleri yürüten AB vatandaşı bir çalışanınızın (veya üçüncü kişi hizmet sağlayan/tedarikçinin) olması bu faaliyetler kapsamında GDPR bakımından yükümlülük doğurabilir.
Hedef Alma Kriterleri
Kurumsal kriter doğrultusunda GDPR kapsamında değerlendirilmese dahi bir veri sorumlusu veya veri işleyen hedef alma kriterleri doğrultusunda GDPR kapsamında değerlendirilebilir. İki tane hedef alma kriteri mevcut ve yine bunlardan birinin gerçekleşmesi uygulanabilirlik için yeterli. Diğer bir deyişle her iki kriterin de birlikte gerçekleşmesi şart değil. Her iki hedef alma kriteri için de öncelikli şart AB’deki bir ilgili kişinin kişisel verilerinin işleniyor olması. Burada GDPR ilgili kişinin AB vatandaşı olmasını ya da AB’de ikamet ediyor olmasını aramıyor. İlgili kişinin o sırada AB’de bulunması GDPR bakımından AB’deki bir ilgili kişi olarak değerlendirilmek için yeterli. Hedef alma kriterlerini kısaca mal ve hizmetlerin sunulması ile davranışların izlenmesi olarak ayırabiliriz. Uygulanabilirlik kapsamına her türlü mal ve hizmet sunumu ya da her türlü davranış takibi girmiyor. Buna ek bazı şartların da gerçekleşmesi gerekiyor.
Servis Sunma
Bu kriterin gerçekleşmesi için öncelikle mal ve hizmetlerin aktif olarak sunuluyor olması ya da AB’deki veri sahiplerine yöneltilmesi ya da bunların hedef alınması gerekli. Aktif olarak sunulmasına örnek olarak aşağıdaki faaliyetleri sayabiliriz:
– AB dışındaki bir e-ticaret şirketine ait internet sitesinin AB dillerinde versiyonlarının olması,
– AB üyesi ülkelerin para birimlerinde görüntüleme seçeneği sunulması,
– AB üyesi ülkelerden kullanıcıların yorumlarına yer verilmesi, ya da
– AB üyesi ülkelere gönderim yapıldığının belirtilmesi
Dolayısıyla Türkiye’deki bir şirkete ait yalnızca Türkçe seçeneği bulunan ve yurt dışına gönderim yaptığı yönünde herhangi bir ibare bulunmayan bir internet sitesinin Almanya’dan ya da AB üyesi ülkelerden erişilebiliyor olması tek başına GDPR’ın uygulanması için yeterli değildir. Bununla birlikte söz konusu ticari faaliyetin gelişimine paralel olarak internet sitesinin geliştirilmesi esnasında da yukarıda bahsedilen hususların göz önünde bulundurulması uygun olacaktır.
Davranış Takibi
Yine benzer şekilde davranışların izlenmesi kriterinin gerçekleşmesi ve bu doğrultuda GDPRın uygulanabilirliği için, söz konusu izleme faaliyetinin gelecekte kullanılmak üzere gerçekleştiriliyor olması gerekmektedir. Bu kriter cookie maddesi olarak da isimlendiriliyor. İnternet sitelerinde kullanıcıları takip etmek için kullanılan cookie sistemi artık çok yaygın ve neredeyse her internet sayfası cookie teknolojisinden yararlanıyor. Dolayısıyla GDPR’ın uygulanabilir olması için de yalnızca internet sitesinde cookie teknolojisinin kullanılıyor olması yeterli değil. Buna ek olarak, bu şekilde toplanan kişisel verilerin ileride AB’deki veri sahipleri bakımından da, örneğin, reklam veya pazarlama, araştırma gibi çeşitli faaliyetler bakımından kullanılma amacının bulunması gerekiyor.
Dolayısıyla örneğin yukarıdaki örnek üzerinden devam ettiğimizde, tek başına AB’den erişilebilir olması Türkiye’de kurulu bir e-ticaret sitesinin GDPR kapsamına girmesi için yeterli sebep oluşturmazken, bu e-ticaret sitesine AB’den giriş yapan kişilerinin davranışlarının gelecekte gerçekleştirilecek pazarlama faaliyetleri için izlenmesi halinde, bu davranış takibi bakımından teorik olarak GDPR uygulama alanı bulabilecektir.
Açıkladığımız bu kriterlerden herhangi birinin şartları gerçekleştiğinde ilgili veri sorumlusu veya veri işleyen bakımından GDPR uygulanabilir hale geliyor ve bu kişilerden GDPR kapsamındaki sorumluluklarını yerine getirmesi bekleniyor. Bu bakımdan düşünüldüğünde görebileceğimiz üzere GDPR, yetki alanı ve uygulanabilirliği bakımından AB dışına da taşan düzenleme.
Yaptırım
İlgili ülkelerde mevcut kişisel veri koruma otoriteleri, GDPR kapsamında bir hukuka aykırılık ihtimali görürlerse ilgili veri sorumlularını ve veri işleyenleri uyarma ve gerekli önlemlerin alınmasını talep etme yetkisine sahipler. GDPR bakımından bir aykırılık tespit ettiklerinde de en hafif yaptırım olan kınama cezasını verebiliyorlar.
Bunlar dışında yine ilgili somut olayın özelliklerine göre otoriteler veri işleme faaliyetlerini geçici veya sürekli olarak durdurabiliyorlar. Verilerin düzeltilmesini, kısıtlanmasını veya silinmesini talep edebiliyorlar. Otoriteler aynı zamanda verilerin üçüncü ülkelere aktarımının durdurulmasına da karar verme yetkisine sahipler.
Son olarak tahmin edilebileceği üzere otoritelerin GDPR’a aykırılık halinde ayrıca para cezası verme yetkisi de bulunuyor. GDPR’da para cezaları iki grup olarak belirleniyor ve ilgili maddelerde üst sınırlar ihlalin türü ve niteliğine göre (i) 10 milyon Euro’ya veya cironun %2’sine ya da (ii) 20 milyon Euro’ya veya cironun %4’üne kadar para cezası şeklinde belirtilmiş. Üst sınırlardan hangisi daha fazla ise o üst sınır olarak uygulanıyor.
Burada Türkiye’deki şirketler için özellikle önemli olabilecek kısım veri sorumluları ve veri işleyenlerin genel yükümlülükleri bölümü. Yukarıda bahsedilen hedef alma kriterleri doğrultusunda GDPR kapsamına giren AB dışındaki veri sorumlularının temsilci atama yükümlülüğü genel yükümlülükler arasında yer alıyor. Genel yükümlülüklere aykırı hareket etmenin yaptırımı 10 milyon Euro’ya veya cironun %2’sine kadar (hangisi daha yüksekse) para cezası olarak öngörülmüş. Dolayısıyla, GDPR kapsamında belirlenen yükümlülüklere tabi olan ancak bu yükümlülüklerini yerine getirmeyen veri sorumluları teorik olarak böyle bir yaptırım riski altındalar.
Uyum
Uyumluluk konusu doğal olarak her bir veri sorumlusu ve veri işleyen bakımından kendine özgü niteliklere ve gereksinimlere sahip olacaktır. Bununla birlikte genel olarak GDPR uyumluluğu konusuna nasıl yaklaşılabileceği konusunda aşağıdaki genel çerçeve kullanılabilir:
– Uyumluluk bakımından ilk aşamada yapılması gereken yukarıda bahsedilen GDPR’ın uygulanabilirlik kriterleri doğrultusunda veri sorumlusu veya veri işleyen sıfatıyla GDPR kapsamına girilip girilmediğinin tespit edilmesidir.
– GDPR kapsamına girildiğine kanaat getirilmesi halinde GDPR’ın uygulanacağı veri işleme faaliyetlerinin tespit edilmesi gerekecektir.
– Bu faaliyetler de tespit edildikten sonra GDPR uyarınca bu faaliyetlerle ilgili şirketin üzerine düşen yükümlülüklerin tespit edilmesi gerekir.
– Bu hususlar tespit edildikten sonra KVKK sürecine benzer şekilde GDPR uyumluluğu için bir aksiyon planı belirlenmesi ve bu plan kapsamında önceliklerin belirlenmesi uygun olacaktır.
– Daha sonra bu aksiyon planı KVKK uyumluluğu da göz önünde bulundurularak ve finansal ve zamansal tasarruf amacıyla mümkün olduğu ölçüde KVKK kapsamında gerçekleştirilen uygulamalardan da yararlanılarak uygulanmalıdır.
– Son olarak aksiyon planı tamamlanmış olsa da GDPR ile ilgili gelişmelerin takip edilmesi ve bunlara göre gerekli değişikliklerin yapılması gerektiği unutulmamalı ve sürdürülebilirlik için bir sistem oluşturularak uygulamaya konulmalıdır.
Yazar: Av. İlay Yılmaz, Av. Can Sözer, Av. Türker Doygun – Esin Hukuk Bürsou
Makalelerdeki görüş ve yorumlar yazar veya yazarlara ait olup , Etik ve İtibar Derneği’nin konu ile ilgili düşüncelerini yansıtmamaktadır.
FCPA’den Erıcsson’a Ağır ceza
Stockholm merkezli Ericsson firması hakkında ABD Adalet Bakanlığı tarafından açılan soruşturma sona erdi. Buna göre İsveçli firma, Bakanlık ile FCPA hükümlerine göre yaptığı anlaşma ile 1 milyar dolarlık cezayı ödemeye mahkum edildi.. Bu konuda daha sonra ise herhangi bir soruşturma açılmayacak.
Geçtiğimiz günlerde dünyanın en önemli mobil altyapı üreticilerinden olan Ericsson’un 5 farklı ülkede rakiplerini alt edebilmek için rüşvet dağıttığı ortaya çıkmıştı. Söz konusu ülkelerin ise Cibuti, Çin, Vietnam, Endonezya ve Kuveyt olduğu belirtilirken Adalet Bakanlığı’nın suçlamalarına göre rüşvet suçları 2000 yılından 2016 yılına kadar devam ediyor.
16 Ekim Dünya Etik Günü – Global Ethics Day 2019
|
Dünya Etik Günü’nün global dünyada etik değerlerin kurumsal ve sosyal hayatta yeniden keşfedilmesi, kurumların etik bilincinin anlaşılabilmesi için önemli bir fırsat olduğunu düşünüyoruz. Etik ve İtibar Derneği olarak, Dünya Etik Günü’nü kutlayarak etik bilincinin ülkemizde de yaygınlaşmasına aracılık etmekten gurur duyuyoruz. Carnegie Council for Ethics in International Affairs tarafından 2014 yılında kutlanmaya başlanan ve bu yıl da 16 Ekim 2019’da altıncısı kutlanan Dünya Etik Günü, dünyanın dört bir yanında bugüne özel etkinlikler organize edilmesi yoluyla etiğin anlamının keşfedilmesini ve etik bilincinin artırılmasının sağlanmasını hedeflemektedir. Dünya Etik Günü’nde, film gösterimleri, panel tartışmaları, iç iletişim paylaşımları gibi etiğe odaklanan aktiviteleri düzenleyen Carnegie Council’ı destekliyor ve sizlerden gelecek paylaşımları da bekliyoruz. Lütfen etkinliklerinizi sosyal medyada paylaşırken hastag’imizi kullanmayı unutmayın! #globalethicsday2019 |
“Ethics in Action”
Carnegie Council announces its sixth annual Global Ethics Day (#GlobalEthicsDay2019) on the third Wednesday in October, October 16, 2019.
Inspired by Earth Day, Global Ethics Day provides an opportunity for organizations around the world to hold events on or around this day, exploring the meaning of ethics in international affairs — and to share your #GlobalEthicsDay2019 activities widely on social media.
Get information and ideas on the resources page or learn about our international student essay contest.
Explore Global Ethics Day 2019 events, as well as activities from 2018, 2017 and 2016. Let us know how you will celebrate this year so we can add your organization to our growing list of participants.
2, 4, 8… Peki Kural Nedir?
Size üç adet sayı verildiğini, bu sayıların 2-4-8 olduğunu ve aralarındaki ilişkiyi gösteren kuralın sorulduğunu düşünelim. Cevabınız ne olurdu? Sayıların 2 ile çarpılması mı? Her bir sayının kendisi ile toplanması mı? Peki, 5-10-24 sayıları bu kurala uyuyor mu?
Bu soruları ilk olarak 1960 yılında İngiliz psikolog Peter Wanson gerçekleştirdiği deneyin katılımcılara soruyor. Verilen cevaplar ise günümüzdekilerle hemen hemen aynı, pek değişmiyor. Katılımcılar kendilerinden emin bir şekilde kuralı tahmin etmekten ve kendi hipotezlerini oluşturmaktan çekinmiyor. “Kural, ardışık çift sayılar”, “Çok basit, sayıların iki ile çarpılması”, “Ardışık, iki ile artan sayılar”… Katılımcılar kimi zaman oldukça karmaşık hipotezlerini üretirken sürekli onları doğrulamak için örnekler sunuyorlar. Fakat neredeyse hiçbir zaman onları çürütecek örnekler seçmiyorlar. Oysa 10-20-19 gibi bir örneği doğrulama amacıyla seçselerdi, belki de kuralın herhangi bir artan sayı serisi olduğunu tahmin edebilirlerdi!
Wanson, beynimizin bize kurduğu minik tuzaklardan olan bu durumu Doğruluk Sapması (Confirmation Bias) olarak adlandırıyor. Doğruluk Sapması ise kısaca, bir fikir hakkında olumlu bir görüş oluşturduktan sonra bu görüşle çelişecek bilgilere değer vermeme anlamına geliyor. Sigara paketleri üzerinde yer alan “Sigara içmek size ve çevrenizdekilere zarar verir” gibi ifadelerin tiryakileri etkilememesi, hatta onlara daha fazla sigara içmeyi arzulatması tam da bundan kaynaklanıyor. (Martin Lindstrom, Buyology)
Doğruluk sapmalarıyla insanlar kendi fikirlerini ve doğrularını adeta çocukları gibi sahiplenir ve korurlar. Bu durumda insanlar sadece nasıl bakıyorlarsa öyle görmüyorlar, daha da ileri giderek, gerçekleri çarpıtarak kendi inançlarına uyduruyorlar. Yani kişinin veya bir topluluğun zihniyetini, mantık yürüterek veya bilimsel kanıtlarla değiştirmeye çalışmak; çoğu kez onların zihinlerinde arzu edilenin tam tersi bir düşünceyi perçinliyor. Bu doğrultuda bir organizasyonda yer alan insanlara sadece bir “doğru” dayatmak, önüne geçilmeye çalışılan risklerin yanında daha büyük riskler de yaratabiliyor. Çünkü insanlar verilen “doğru”yu kendi kurallarına uydurma eğiliminde düşünüyorlar. Herkesin kendi kurallarının işlediği bir organizasyonda ise bir bütünlük sağlanamadığı gibi, ikilemler daha ortaya çıkmadan etik zayıflamalar gerçekleşiyor.
Sonuç olarak, bizler doğruluğu muhakeme ederken bildiklerimizi ve inançlarımızı sürdürerek kimi zaman hatalar ve etik dışı seçimler yapabiliyoruz. Başka doğruların da olabileceğini kabullenmenin “dönek”lik olarak adlandırıldığı bir toplumda bunu başarmak biraz zorlaşsa da; belki de doğruluk sapmalarını önlemenin yolu etik davranmayı öğrenmekten önce, etik düşünmeyi öğrenmekten geçiyor.
Yazar: Dila Küçükali
Makalelerdeki görüş ve yorumlar yazar veya yazarlara ait olup , Etik ve İtibar Derneği’nin konu ile ilgili düşüncelerini yansıtmamaktadır.
Kaynakça:
- https://www.ethicalsystems.org/content/lawyer-who-wants-transform-legal-ethics-behavioral-science
- https://behaviorallegalethics.wordpress.com/2015/07/03/teaching-confidentiality-and-confirmation-bias/?blogsub=confirming#blog_subscription-2
- http://bilimbasina.blogspot.com/2016/03/dogrulama-sapmas.html
- http://www.anlamak.org/index.php/2016/04/17/neden-sigara-iciliyor-2/
- https://books.google.com.tr/books/about/buy_ology.html?id=h2iHDwAAQBAJ&printsec=frontcover&source=kp_read_button&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
ORMANLARIN ALTINDAN ETİK ÇIKMAZ
“Son ağaç kesildikten, son ırmak zehirlendikten, son balık yakalandıktan sonra. Ancak ondan sonra paranın yenemeyeceğini anlayacaksınız”
Marlo Morgan
Kaz dağları bölgesi, Türkiye’nin cennet köşelerinden biri. Ormanları, eşsiz ekosistemi, endemik bitki örtüsü ve etkileyici faunası ile Türkiye’nin ve Dünya’nın doğa harikası. Bize dedelerimizden kalan bir mirastan öte çocuklarımıza bırakmamız gereken ender görülen bir emanet. Son günlerde ise ülkemizin bu cennet köşesi, Kirazlı bölgesinde yapılması planlanan altın ve gümüş madeni yüzünden büyük bir tartışmanın konusu oluyor.
Kısaca olayları özet geçmek istersek; sorun Kanadalı Alamos Gold maden şirketinin Çanakkale Kirazlı bölgesinde altın ve gümüş madeni açmak için gerekli izinleri Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı’ndan alması ile başladı. Daha sonra madenin inşaatı için yapılan ağaç kesimleri ve kazılar bölgede büyük tepki çekip kamuoyunun gündemine oturdu. Maden sahasının yakınındaysa projeye karşı direniş için 26 Temmuz’da başlatılan nöbet eylemi başladı.Su ve Vicdan Nöbeti’ne katılanların sayısı her geçen gün artarken konu, ülke kamuoyunun da iyiden iyiye dikkatini çekti. Şirket, maden sahasının çevreye zararının en az düzeyde olduğu konusunda ısrar ederken, çevre gönüllüleri maden çalışmaları sonrası bölgenin ekosisteminde meydana gelecek olan zararların geri dönülmez derecede büyük olacağını iddia ediyorlar.
Kanada ve Meksika’da çeşitli madenleri üretime geçmiş olan Alamos Gold, Kanada menşeili bir şirket. Şirket, Türkiye’deki faaliyetlerini iştiraki olan, yüzde 100 sahibi olduğu Doğu Biga Madencilik üzerinden faaliyet gösteriyor. Proje Çanakkale Merkez (26km) ile Çan ilçesi arasında kalan bir bölgede yürütülüyor. Şirket proje ile 2020 yılında üretime geçmeyi ve beş yıllık süreç boyunca açık ocak işletmeciliği ile 514 bin ons altın ve 3.5 milyon ons gümüş üretmeyi planlıyor.
Alamos Gold’un sitesi de incelendiği zaman şirketin özellikle ön plana çıkardığı politikasının “düşük maliyetli üretim” olduğu görülüyor. Şirketin internet sayfasında Alamos Gold’un hedefleri olarak “düşük maliyetli üretim, finansal performans ve hissedarlara değer sağlamada liderlikten” bahsediliyor.
Özellikle hissedarlarına Türkiye’de yürüteceği çalışmaları anlatırken kullandığı dilin de bu doğrultuda olduğu gözleniyor. Şirketin sitesinde Kaz Dağları’ndaki proje için şu ifadeler kullanılıyor: “Türkiye’deki Kirazlı Altın Projemiz düşük maliyetli ama kısa vadeli önemli bir üretim artışını ifade ediyor. Düşük sermayesi ve işletme maliyetleri ile Kirazlı, herhangi bir altın projeleri arasında en büyük getiriyi getirecek projelerden biri olarak görülebilir” Yine şirketin CEO’su John McCluskey’un Bloomber kanalında yaptığı açıklamalarda bu konu gündeme geliyor ve düşük maliyet yüksek kazanç konusunda hissedarlara güvence veriliyor.
Hukuki duruma gelince, proje ÇED olumlu kararına karşı açılan dava sürerken, Çanakkale Valiliği tarafından şirkete gayrı sıhhi müessese izni verilince şirket, proje alanında çalışmalarına başlıyor. Işte ipler de bu noktadan sonra geriliyor.
Projeye karşı çıkanlar bir çok farklı çevreye duyarlı itirazlarda bulunuyorlar. İtirazlardan biri öncelikle Çanakkale’nin tek içme suyu kaynağı ve tarımsal sulama için de kullanılan Atikhisar Barajı’na siyanür ile yapılan açık ocak işletmeciliği ile zarar verme riski. Bu aslında bölgede geri dönülemez bir çevre felaketi meydana gelme riskini de beraberinde getiriyor. Bölgenin neredeyse yüzde 50’si ormanlarla kaplı olması ülkemizdeki bir çok endemik bitkiye ev sahipliği etmesi ve ormanlardaki canlı hayatın aktifliği riskin sonuçları açısından büyük önem taşıyor. Şirket ise bu riskleri reddetmese de projenin tüm uluslararası standartlara sahip olduğunu ve tüm yasal yükümlülükleri de yerine getirdiklerini söylüyor. Böyle bir zararın olmayacağını iddia eden şirket daha sonra başka ülkelerde aldığı Çevre Koruma Ödüllerini örnek gösteriyor.
Fakat bu söylemler yaşanan orman katliamı sonrası tamamen havada kalıyor. Şirket ÇED alanı içerisinde ünitelerin kurulacakları alanlarda kesilmesi öngörülen ağaç sayısı 45 bin 650 adet olarak hesaplandığı söylerken Türkiye’nin önde gelen çevre örgütlerinde TEMA Vakfı uydu görüntüleri üzerinden yaptığı incelemelerle maden sahası ve yol bağlantılarında 195 bin ağaç kesildiğini savunuyor. Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı ise alanda kesilen ağaç sayısının 13 bin 400 olduğunu belirtiyor.
Çanakkale Kent Konseyi yörede 40’a yakın maden projesinin olduğunu, Kirazlı’daki mücadelenin diğer projelerin de önüne geçmek adına çok önemli olduğunu belirtirken Projenin ÇED olumlu kararının iptaline karşı Çanakkale Belediyesi ile Kaz Dağı ve Madra Dağı Belediyeler Birliği tarafından açılan dava devam ediyor.
Fakat rakamlardan ve tartışmalardan öte ağaç kesimleri sonrası bölgenin aldığı hal, insan doğa mücadelesinin ne ölçüde çirkinleşebileceğinin bir göstergesi gibi karşımıza çıkıyor. İstatistiklerden ve mevzuat kavgasından ayrı olarak karşımızda yok olmuş ve bir nevi çöle dönüşmeye başlamış bir ormanlık saha çıkıyor. Binlerce ağacın katledildiği ve ekosistemin zarar gördüğü bir görüntü çevre duyarlılığı olan herkesin yüreğini sızlatıyor. 20 bin ton siyanürün kullanılacağı böyle bir proje için “Gerçekten o altınlar için bu güzelliklere kıymaya değer mi?” sorusu gündeme geliyor. “Böyle bir güzelliğin, vatanın cennet bir parçasının belki de geri dönülemez olarak zarar görmesi herhangi bir maddi bir bedel ile tazmin edilebilir mi?” sorusuna cevap aranıyor.
Daha da ötesinde etik ve uyum konuları ile ilgili değişik soruların da tartışılması gerekiyor. Alamos Gold’un internet sayfasında gerek iş etiği kodunu, gerek sürdürülebilirlik raporlarını gerek ise bir çok sosyal sorumluluk projesini bulabiliyoruz. Bunların herşeyin çok güzel resmedildiği ve uzmanlarca hazırlanmış belgeler olduğu anlaşılıyor. Özellikle sosyal sorumluluk projeleri bir soruyu akla getiriyor. Kirazlı’da yapılmış olan bir sağlık tesisi binlerce ağacın kesilmesi ile sonuçlanacak ve onbinlerce ton zehirin doğaya karıştığı bir projenin aklanması için yeterli olabilir mi? Acaba bu tür faaliyetleri bir göz boyama bir illüzyon olarak alabilir miyiz? Bir çok endemik türün yok olma riskinin olduğu böyle bir proje için bölgede sosyal sorumluluk faaliyetleri yapmak iş etiğinin neresine denk düşüyor?
Yine etik ve uyum konuları ile ilgilenenler için ilginç bir tartışma konusu da şirket hissedarlarının durumu. Sonuç olarak şirketler toplumun ihtiyaçlarını karşılanması suretiyle hissedarlarının para kazanması amacıyla kurulan; belli mal ve hizmetler üreten ekonomik varlıklardır. Fakat kar amacı güderken etik ve hukuk dışı davranışlara da sapmamaları gerekmektedir. Hissedarların da kazanç peşinde koşması anlaşılabilir. Fakat bu kazancın kaynağı konusunda hissedarların da şirketleri yönlendirmesi gerekmiyor mu? Şirketin de hissedarlarına karşı sorumluluğu kadar dünyaya, çevreye, topluma karşı bir sorumluluğu yok mu? Altın ve gümüş madeni ile ilgili bir faaliyette bir çevre felaketi riski var ise hissedarların da bu durumu sorgulaması gerekmiyor mu? Yoksa amaç ne olur olsun kazanmak mı? Hukuk cevaz verse bile binlerce ağacın kesileceği bir süreci reddetmek için insanın vicdanın dinlemesi gerekmez mi? Benzer şekilde Kanadalıların kendi ülkelerinde doğan bir şirkete dünyanın başka bölgelerine zarar verip vermemesi konusunda sorular sorması gerekmiyor mu? İşte tam burada iş etiği karşımıza çıkmıyor mu?
Yine şirketin etik kodunu incelersek sitesinde türkçesi de bulunan “İş Ahlakı ve Etik Kuralları” olarak adlandırılan metin 13 sayfadan oluşuyor. İlk maddesi ise şirketin “dürüst ve etik bir şekilde hareket etmeyi taahhüt ettiğini belirtiyor”. Gayet anlaşılabilir ve ayrıntılı yazılmış metin, birçok etik kodu olmayan şirket için çok iyi bir iyi uygulama örneği olabilir. Fakat etik kod bile şirketi kazanç ile etik arasındaki mücadelesinde korumaya yetmiyor gibi gözüküyor. Orman alanların yok olması, suların kirlenmesi ve doğal hayatın zarar görmesi risklerini taşıyan bir proje sırf maliyeti düşük diye etik sorunlar görmezden gelinebiliyor. Ülke ve bölge halkının seslerine kulak tıkanıyor. Bu durum aslında etik kodlarının şirketin kültürü haline gelmediği ve içselleşmediği zaman sadece boş bir metinden ibaret olduğunu bir göstergesi olabilir mi?
Aslında genel olarak buradaki tartışma somut olayda kısmen hukuki sorunlar bile olsa da etik ve hukuk arasındaki farkı da bize gösteriyor. Buradaki tartışmalar her hukuka uygun faaliyetin etik de olduğuna dair görüşü geçersiz hale geliyor. Fotoğraflarda açık olarak görülen ağaç katliamları, bölgeyi sürdürülebilir(!) şekilde etkileme riski olan siyanür kullanımı ve genel olarak Çanakkale ve Türk halkının itirazları hukukun arkasına saklanan gerekçelerle göz ardı ediliyor. Oysa ki şirket iş etiğinin temel ilkelerine daha fazla saygı gösterse belki de şu an yaşanan tartışmaların veya gelecekte meydana gelebilecek trajedilerin önünü alabilecekken bu yolu seçmiyor ve sadece kazançları için bu gerçeği göz ardı etmeyi tercih edebiliyorlar. Oysa unutulmaması gerekir ki etik itibarı oluşturur ve itibar da uzun vadede sürdürülebilir kazancı sağlar. Belki de söz konusu şirketin anlı şanlı yöneticilerine Gandhi’nin şu sözünü hatırlatmakta fayda var: “Dünya, herkesi doyuracak kadar kaynağa sahiptir. Ama herkesin açgözlülüğünü doyuracak kadarına değil”.
Yazar: Ali Cem Gülmen
Makalelerdeki görüş ve yorumlar yazar veya yazarlara ait olup , Etik ve İtibar Derneği’nin konu ile ilgili düşüncelerini yansıtmamaktadır.
Djangolar tamam ama Stephen’ları ne yapacağız?
Ünlü Yönetmen Quentin Tarantino’nun bir başyapıt sayabileceğimiz Django Unchained filmini unutulmaz karakterlerden biri de Samuel L. Jackson tarafından canlandırılan kötücül Stephen karakteri idi.
Karakter köle olmayı o kadar benimsemişti ki köleliğe karşı çıkanlara neredeyse köle sahiplerinden daha fazla kin besliyordu. Onlara olan öfkesi nefreti ve kızgınlığı hiç geçmiyor. Köle sahiplerinden daha fazla onlar ile uğraşıyordu. Kölelere efendilerinden daha sert davranıyor. Onların kaçma isteğini anlayamıyor ve hatta kaçmak isteyenlerin de yakalanmaları için elinden geleni yapıyordu.
Aslında Malcolm X’in terimi ile kendisi bir ev kölesi idi. Ev kölesi ünlü insan hakları aktivistine göre şöyle tanımlanabilirdi: “ Ev kölesi evde efendi ile beraber yaşar, güzel giyinir ve -efendiden arta kalanları yedikleri için- daha güzel yemekler yerdi. Efendinin onları sevdiğinden daha güçlü bir sevgi ile efendiye bağlılardı. Efendi “bizim güzel bir evimiz var” dediğinde, ev kölesi de “evet bizim güzel bir evimiz var” derdi. Efendinin evi yansa söndürmek için ev kölesi efendiden daha fazla çalışır. Efendi hastalansa ev zencisi “Biz hasta olduk” der. Kendisini efendisi ile bir bütün olarak görmektedir. Gidip ona “Hadi kaçalım, özgür olalım” dediğinizde, size “Sen çıldırdın mı? Buradan daha güzel bir evi, bu giysileri, yemekleri başka nerede bulabilirim” diye yanıt verir”
Aslında Marksist bir kavram olan “Yanlış Bilinç” de benzer bir şekilde kavrama yaklaşır. Toplumdaki yapılan işçi sınıfını aldattığını söyleyen görüşe göre işçi sınıfı bulunduğu konumu anlayamaz ve kendi sınıfına bir nevi ihanet eder. Dünyayı da yönetici sınıfların bakış açısı ile görür ve ona göre karar verir.
Peki günümüz iş dünyasında çoğu zaman buna benzer Malcolm X’in deyimi ile ev kölelerinin zulmü ile karşılaşılıyor mu? Müdürün veya kendisinin mobbing’e varan davranışları için “işlerin böyle yürümesi gerekiyor, yoksa herkes yayıyor valla” diyen birileri her zaman olmuyor mu? Peki ya ücretlerin yetersizliği konusunda “sonuçta ekonomik buhran içindeyiz, ne yapsın patron canım? Son model arabaya da mı binmesin?” diye ortalıkta gezen birisi yok mu? Mesai saatlerinin dışında çalışıp bunu da yöneticilerinin veya çalışma arkadaşlarının gözüne sokup sonradan da bunun bir rutin haline gelmesini sağlayanlar gönüllü kölelere iş dünyasının her aşamasında her seviyesinde rastlamıyor muyuz? Etrafta birileri “ülkede işsizlik sorunu yok; iş beğenmeme sorunu var” diye insanların zor ve kendilerini mutsuz edecek şartlarda çalışmasına bahane bulmuyor mu? Yine benzer şekilde şirketinin daha başarılı olması için yolsuzluğa sonuna kadar batmasını bile “öteki türlü bu kadar insan işsiz mi kalsın” diye açıklayacak çalışanlara rastlamıyor muyuz? “
Bunların yanı sıra bu tarz Stephen tarzı çalışanların en çok zarar verdiği kurum ihbar ve bildirim sistemleri olarak göze çarpıyor. Gördüğü bir yanlışlığı ihbar eden bir çalışana sonuna kadar misilleme uygulayan bu tarz kişiler bunun yanı sıra ihbar eden; gammaz, ispiyoncu veya hain olarak görülmesini ve kendini suçlu hissettirmek için elinden geleni yapıyorlar. Bütün bir sistemin itibarsızlaşması aslında bu tür ev kölelerinin yarattığı güvensizlik ortamı yüzünden meydana geliyor. İhbar ve bildirim politikalarının işlevsiz kalması için elinden geleni yapan bu tür kişiler etik suistimallerin şirket içinde bir hastalık gibi yaygınlaşmasına sebep oluyorlar.
Her türlü kurumun aslında kısa vadede işine yarayan ama uzun vadede kendisinin tüm kimliğine, tüm kültürüne, tüm itibarına ve tüm etik ve uyum programına büyük zararlar verecek kişilere karşı önlemlerini alması gerekiyor. Etik kültürün kurumun tüm hücrelerine nüfuz etmesi ve bu tür bir kraldan çok kralcı anlayışın kurumdan defedilmesi gerekir. Yoksa ileride bu tür bir anlayışın ortaya çıkaracağı sonuç şirketi bir felaketin eşiğine kadar götürebilir.
Makalelerdeki görüş ve yorumlar yazar veya yazarlara ait olup , Etik ve İtibar Derneği’nin konu ile ilgili düşüncelerini yansıtmamaktadır.